In tegenstelling tot de klassieke heupprothese waarbij de heupkop verwijderd wordt, blijft deze bij een resurfacing techniek bewaard: de kop van de heup wordt bewerkt en bijgefreesd, tot een correcte vorm is bekomen en vervolgens wordt een prothese component als een soort schelp over de heupkop geplaatst. Hierbij wordt zoveel mogelijk bot gespaard en wordt de heup en het dijbeen belast als een normale heup. Aangezien de heupkop een grootte heeft die de normale heupkop zeer dicht benadert (40 tot 50 mm ongeveer) is het een zeer stabiel gewricht en is de kans op luxatie of ontwrichting van de heup minimaal.
Een aantal verschillende hip resurfacing systemen werden al in de jaren 70 voorgesteld en gebruikt. Ze werden geïmplanteerd bij jonge patiënten waarvan verwacht kon worden dat ze meer dan één keer in hun leven een vervanging van het heupgewricht zouden moeten ondergaan. Sommigen van deze patiënten hadden een zeer gunstig resultaat en een zeer lange overlevingsduur van hun prothese, anderen echter hadden een snelle loosening of loskomen van de prothese.
oude resurfacing prothese
Dit was te wijten aan een zeer doorgedreven slijtage van de polyethyleen, dit is de plastieken component van de prothese. Doordat de diameter van de koppen groot was trad er een veel hogere accumulatie van debris op, loskomende partikels van de polyethyleen, deze tasten de fixatie van de prothese componenten aan en de prothese kwam versneld los.
slijtage van de polyethyleen
Alhoewel de meeste chirurgen deze techniek dan ook verlieten was het toch duidelijk dat de hoeveelheid bot die met deze techniek bewaard was toch wel zeer waardevol bleek bij de revisie van de heupprothese. Doordat de resurfacing techniek heel erg dicht de normale natuurlijke situatie van het heupgewricht benadert, werd koortsachtig verder gezocht naar een verbetering van de techniek.
Door het herinvoeren van de "metaal op metaal" heupcomponenten, waarbij de zwakke polyethyleen schakel uitgeschakeld werd, kon men de slijtage spectaculair verminderen. Tegelijk kon ook de kom component in het bekken geplaatst worden met een minimaal botverlies, er werden dus "geen bruggen verbrand" bij het plaatsen van een resurfacing prothese.
Door de resurfacing methode zijn er hogere levels van activiteit toegelaten na de ingreep met veel minder risico's als bij de klassieke heupprothese.
De sterk verhoogde stabiliteit van de heup is heel erg nuttig voor het beoefenen van sportactiviteiten of voor het uitoefenen van activiteiten waarbij een ruime mobiliteit van de heup noodzakelijk is.
Naast de verhoogde stabiliteit biedt de prothese eveneens het voordeel dat bij een eventuele revisie vlot een nieuwe, klassieke heupprothese kan geplaatst worden.
plaatsen van de resurfacing prothese, heupkop blijft bewaard!
Door de diameter van de heupkop die de normale diameter sterk benadert is de proprioceptie en het "gevoel" van de heupprothese ook helemaal anders, de beweeglijkheid is ook veel groter. De hoeveelheid bot die wordt weggehaald is minimaal ten opzichte van de klassieke heupprothese. Door het feit dat men zich baseert op de anatomie van de heupkop en de beperkte resectie is er veel minder probleem met eventuele beenlengte verschil na de ingreep, wat wel het geval kan zijn met de klassieke heupprothese.
Het zijn voornamelijk jonge, actieve patiënten met een invaliderende coxarthrose die in aanmerking komen voor deze nieuwe techniek.
Indien er echter opmerkelijke verschillen zijn van beenlengte of door aangeboren misvormingen of breuken een deformatie of vervorming van het heupgewricht is opgetreden is het meestal niet aangewezen om deze techniek te gebruiken, er wordt dan geopteerd voor een klassieke heupprothese.
Patiënten met een osteoporose of botontkalking worden best ook niet weerhouden voor deze techniek, de kans op breuken rond de prothese is te groot.
Met de nieuwe evolutie wordt gestreefd naar een nog beperktere resectie van het bot van de heupkop, zoals bij de Recap resurfacing prothese. De omzetting van een resurfacing hip naar een klassieke heupprothese geeft geen echte moeilijkheden.
Whright Conserve Plus |
|
Beperkt verwijderen van bot op de heupkop |
Minimaal bijfreezen van kraakbeen- |
Heupkop is bijgefreesd |
Plaatsen van de cup over de heupkop |
Omzetten van een resurfacing heup naar een totale heup is geen probleem |
|
Sterk vergroot beeld van metaal oppervlak |
Biomechanische evaluatie |
klik op |
om de slideshow te starten |
Er is een verband over de insnede vastgemaakt en van onder het verband loopt meestal een dun buisje waardoor het overtollige bloed uit de operatieregio wegvloeit.
U hebt nog een infuus waarlangs u vocht krijgt (u bent nuchter!), antibiotica ter preventie van een infectie en pijnmedicatie.
Er is meestal tevens een pijnpomp voorzien, ofwel een systeem dat continu een verdovend product afgeeft in uw been ofwel een systeem waarbij u moet drukken op de knop om wat extra verdoving te krijgen.
De dag van de ingreep blijft u met de resurfacing heupprothese gewoon rustig in bed, uw verdoving via de katheter werkt nog verder. U moet ondertussen wel proberen uw tenen te bewegen en ook uw knie op te heffen.
De eerste dag na de operatie komt u uit bed met behulp van de fysiotherapeut, u wordt opgezet in de zetel. U mag dan staan en ook al een klein stukje lopen tot aan uw zetel. Bij het staan en lopen mag u direct met uw volle gewicht uw geopereerde heup belasten.
U gaat voor de eerste keer naar de fysiotherapie waar gestart wordt met oefeningen voor de spieren en met de gangrevalidatie. U loopt tussen twee baren om terug het gevoel te krijgen om te stappen en daarna krijgt u een paar krukken om mee rond te stappen. Er wordt in principe zowel in de voor als de namiddag geoefend.
Het lopen met krukken wordt net zo lang geoefend tot u dit volledig onder knie hebt. De loopafstand met krukken wordt uitgebreid terwijl u ook in de gang rondstapt.
Het traplopen wordt aangeleerd zodat u in principe thuis zoveel mogelijk zelfstandig kan functioneren.
Uw ontslag hangt af van de snelheid waarmee u zelf kan revalideren, dit varieert echter van de ene patiënt tot de andere.
De moderne ‘metaal op metaal’ heupprotheses zijn gemaakt uit een legering van voornamelijk kobalt en chroom. Deze kobalt-chroom legeringen zijn extreem hard, bestand tegen corrosie en kunnen afgewerkt worden tot een zeer gladde oppervlakte.
Bovendien heeft deze legering de gunstige eigenschap dat ze ‘zelfpolijstend’ werkt!
lees hier meer over het risico van metaalionen