POSTERIEURE LUMBALE INTERBODY FUSIE (PLIF)
inleiding
De posterieure lumbale interbody fusie of PLIF is een behandelingsprocedure die letsels zoals een discus hernia, discus degeneratie (slijtage) en wervel instabiliteit kan behandelen.
Via deze techniek wordt de wervelzuil langs de achterzijde geopereerd, de tussenwervelschijf of discus wordt op de aangetaste plaats verwijderd.
In de tussenwervelruimte waar de discus uit verwijderd is, wordt dan een bot blokje (botgreffe) of een koolstof blokje, opgevuld met botgreffen, geplaatst.
De doelstelling is dan om de twee wervels als een solide blok aan elkaar te laten vast groeien, de zogenaamde fusie.
anatomie
Gezonde tussenwervelschijven werken als shockbrekers, ze beschermen de wervels tegen de dagelijkse sterke krachten die erop inwerken zoals springen, lopen, gewichten heffen, etc.
lees hier meer over de anatomie van de rug en de discus
doelstellingen ingreep
De voornaamste doelstelling is de pijnklachten die ontstaan door de degeneratie of de slijtage van de tussenwervelschijf te stoppen.
De discus verslijt als onderdeel van een normaal slijtage proces dat toeneemt met de leeftijd en ook door de herhaalde zware krachten die op de wervelzuil terecht komen.
Naarmate dat dit proces verder evolueert, zien we dat de openingen waar de zenuwwortels door moeten in de rug, de neuroforamina genaamd,steeds nauwer worden.Hierdoor ontstaat er een druk op deze zenuwen. Meestal zakken de wervels ook wat in doordat de discus in hoogte vermindert, de ligamenten (gewrichtsbanden) langs achter in de rug klappen wat dicht en verstijven en kunnen eveneens een druk op de zenuwen veroorzaken.
De pijn veroorzaakt door een degeneratie van de discus kan komen door een scheur in de buitenwand van de discus, een ontstekingsreactie in de discus of door een stuk van de discus die uitpuilt (hernia) en pijnlijke druk veroorzaakt op de nabijgelegen zenuw wortel. Soms wordt de pijn veroorzaakt door een overdreven mobiliteit of beweeglijkheid van de wervelzuil, de twee wervels zijn instabiel ten opzichte van elkaar en tonen een verschuiving bij bepaalde bewegingen.
de ingreep
Vooreerst wordt de aangetaste tussenwervelschijf verwijderd, de discectomie genoemd. Alle fragmenten van de discus tussen de twee wervels worden verwijderd, op die manier kan de discus geen pijn meer veroorzaken en wordt een ruimte gecreëerd om een botgreffe of koolstofblokje tussen de wervels te plaatsen.
Vervolgens worden de wervels lichtjes uit elkaar getrokken en wordt een koolstofblokje gevuld met botgreffen, kleine stukjes bot, tussen de beide wervels geplaatst. Op die manier ontstaat er een grote oppervlakte van bot die aan elkaar kan groeien.
De koolstof kader maakt een solide basis die maakt dat de wervels niet meer naar elkaar toe kunnen zakken. Doordat de wervels weer iets verder uit elkaar komen te staan vergroot ook de ruimte waar de zenuwwortels uit het kanaal komen,de neuroforamina. Hierdoor valt ook de druk en de irritatie weg en verdwijnt de uitstralende pijn.
De ligamenten langs achter worden door het ophogen van de wervels ook weer onder spanning gebracht en hun druk op het ruggenmerg vermindert.
Vervolgens worden schroeven in de wervels ingebracht en aan elkaar verbonden met een verbindingssysteem. Hierdoor wordt een stevige montage gemaakt waardoor de wervels niet meer kunnen bewegen ten opzichte van elkaar en dus stevig kunnen vastgroeien aan elkaar.
Vaak worden ook kleine botstukjes aan de achterzijde van de wervelzuil geplaatst, dit vergroot de oppervlakte van bot dat met elkaar kan vergroeien.
Dit heet men de posterolaterale fusie.
In een succesvolle fusie zien we dat de wervels mooi vastgroeien aan elkaar en dus niet langer bewegen ten opzichte van elkaar, ze bewegen nu als een blok.
Hierdoor valt de pijn weg die ontstond als een mechanische pijn veroorzaakt door het bewegen van de wervels ten opzichte van elkaar.
Voorbereiding
De beslissing om tot een ingreep over te gaan is een wel doordachte beslissing die een grondig overleg tussen u en uw chirurg vereist. Het is aan te raden dat u zoveel mogelijk begrijpt wat de procedure is en wat u te wachten staat en wat van u verwacht wordt. Indien u vragen heeft, aarzel dan niet om deze aan uw chirurg te stellen.
na de ingreep
Alhoewel meestal een relatief vlotte revalidatie mag verwacht worden is de PLIF procedure een ingreep die een trage start qua revalidatie kan geven.
De dag van de ingreep en de eerste dag na de ingreep
Deze dagen blijft u in bed, draaien is niet toegestaan. De dag na de ingreep wordt u al wat rechter gezet in bed zodat u even kan rechtop zitten.
U houdt uw infuus nog, langs deze weg wordt vocht toegediend samen met medicatie, pijnstillende medicatie en antibiotica.
Dag twee na de ingreep
Op dag twee zal u met hulp van de verpleegster en de fysiotherapeut opgezet worden in de zetel. Op die dag wordt ook de drain, die het overtollige bloed uit de wonde laat weglopen, verwijderd.
Dag drie tot en met de dag van ontslag
Gedurende uw verblijf dat drie tot vijf dagen duurt, zal de fysiotherapeut u begeleiden met de revalidatie. Hij zal u snel leren stappen en u aanleren hoe u op een veilige manier kan bewegen, aan- en uit kleden en de gewone dagdagelijkse activiteiten kan doen zonder al te veel belasting op de pas geopereerde rug te leggen.
Het verdere verloop na de ingreep
Na een paar dagen kan u het ziekenhuis verlaten, het is aan te raden uw activiteiten tot te beperken om de fusie de mogelijkheid te geven mooi en rustig te genezen.
Het is initieel niet aan te raden om hevig voorover te buigen, te draaien en zware dingen op te heffen. Langdurig rechtop zitten is evenmin aan te raden.
De echte fysiotherapie behandeling begint ten vroegste zes weken na de ingreep. Deze tijd is nodig om de botgreffen te laten vast groeien. Een behandeling van een tweetal maanden bij de fysiotherapeut kan soms nodig zijn.
Initieel bestaat de behandeling voornamelijk uit ijspakkingen, elektrische stimulatie en een zachte massage om de spierspasmen en de pijn te verminderen.
Hierop volgt de actieve revalidatie met initieel beperkte wandelingen. Deze worden gevolgd door spierversterkende oefeningen en als de wonde het toelaat, ook oefeninigen in het zwembad.
Naarmate de spierversterkende oefeningen goed verdragen worden, zal een langzame terugkeer naar de arbeidsactiviteiten mogelijk worden. Dit in overleg met uw chirurg en de fysiotherapeut.