De bekken osteotomie (ganz-osteotomie )
Deze operatietechniek wordt vooral toegepast wanneer het acetabulum, de kom in het bekken, te ondiep is en daardoor niet in staat is om de heupkop op een correcte manier te omvatten en te overdekken.
In normale omstandigheden omvat de heupkom het grootste deel van de heupkop en komen de vormen van heupkop en heupkom perfect met elkaar overeen.
Bij de dysplastische heup is dit echter niet het geval. Naarmate de heupkom de heupkop steeds minder kan overdekken, zal de heupkop méér en méér de neiging vertonen om zich uit de heupkom te verplaatsen.
De druk op de bovenrand van de heupkom wordt opgevoerd, deze rand gaat vervolgens verder vervormen en kan de heupkop niet meer verhinderen om zich nog verder uit de heupkom te verplaatsen.
De heupkop zal zich zo langzaam een weg banen naar boven toe, hij bevindt zich niet meer mooi in de heupkom, maar komt nu boven de heupkom te liggen. Daar drukt de heupkop tegen de zijwand van het bekken. Bij langdurige en uitgesproken druk kan de heupkop een holte creëren, een soort nieuwe heupkom. Deze nieuwe heupkom heeft echter geen kraakbeenbedekking en kan dan ook niet voldoen aan de normale vereisten.
Het doel van de osteotomie is om de stand van het acetabulum zodanig te verbeteren, dat een zo groot mogelijke overdekking van de heupkop verkregen wordt. De procedure maakt dus gebruik van de eigen dysplastische heup die gecorrigeerd wordt. Met de huidige technieken kunnen we het acetabulum verplaatsen of zelfs vergroten. Het probleem is echter dat we niets kunnen doen voor het kraakbeen in de heup, wanneer dat eventueel al is beschadigd!
Door een grotere bedekking van de heupkop na te streven, worden de krachten beter verdeeld over een groter kraakbeenoppervlak en kan de abnormale slijtage tegengegaan worden. De heupkop heeft nu ook niet meer dezelfde neiging tot instabiliteit. Het is duidelijk, dat voor het correct uitvoeren van deze ingreep, een ingrijpende procedure noodzakelijk is.
Het bot rond de kom van het bekken, het acetabulum, moet in verschillende richtingen doorgezaagd worden. Het komt er dus op neer dat de kom van het heupgewricht met een rand er omheen, uit het bekken wordt gesneden en verplaatst.
Wanneer alles is losgemaakt, zal het botfragment zodanig worden gedraaid, dat een zo gunstig mogelijke bedekking van de heupkop wordt verkregen. Het is dus mogelijk dat er een correctie in meer dan één richting moet worden uitgevoerd!
Als de gewenste correctie is verkregen, worden de botfragmenten met schroeven opnieuw tegen elkaar vastgezet.
Deze botelementen moeten terug vastgroeien tegen elkaar, op dezelfde manier waarop een breuk moet genezen.
 |
 |
 |
rechter bekkenhelft, |
rode stippellijn geeft |
de botfragmenten worden |
Door de grote krachten die op het bekken en de heup inwerken, is het begrijpelijk dat er direct na de operatie niet op het been mag gesteund worden, tot er voldoende heling is opgetreden. Bij jonge patiënten mag men rekenen dat het acht tot twaalf weken duurt voor de osteotomie genezen en vastgegroeid is! Een intensieve fysiotherapiebehandeling is ook een belangrijk onderdeel van het ganse behandelingsschema.